Decretum Tribunalis
caelestis inter instigatorem ejusdem Curiae et Adam et Evam.
Nos Pater, Deus Filius,
Deus Spiritus Sanctus in Trinitate essentia virtute, unus Verbo
nostro, rex coeli et terrae, necnon Creator craeaturae et severus
scelerum humani generis vindex, poenitentium vero misericors Parens.
Significamus praesentibus
literis nostris, quorum interest universis et singulis. Quod cum
citati fuissent ad nos iudiciumque tribunalis nostri per instigatorem
curiae nostrae ex vi termini tacti, primi parentes generis humani,
laboriosi Adam et Eva, ille quide per se, haec vero cum ejusdem
mariti sui uti tutoris conjugalis assistentia uti creatura nostra,
criminis vero infrascripti una cum serpente doloso et authore lapsus
citatorum obnoxii, ideo, quia ipsi immemores existentes in creando se
et quidem ad imaginem nostram virtutis Divinitatis nostrae ex immenso
propensitatis in se affectu promanantis, nec verit poenas legis sicut
violatores unius arboris in paradiso sibi ad vescendum severe et
serio a nobis inhabitae sancitas, ausi sunt temere rebelliter
concilium perniciosum sibi praevento augure fallaci, non contentique
tot delicatis? et fructificis arboribus, fructum de arbore a nobis
excepta et interdicta decerpere, illudque ex certis respectibus
potissimum vero curiositatis gratia, ut discernere bonum et malum
valeant, nobisque assimilari possint consumere, prout de facto
decerpserunt et consumpserunt. Faciendo praemissa in contraventionem
legis nostrae sacrosancte observari debitae, quo facto suo in aevum
legibus descriptas aliasque ex arbitrio nostro irrogandas incurrerunt
poenas, prout processus causae ipsius latius de praemissis approbat.
In termino itaque
hodierno ex vi termini tacti proveniente et hucusque continuato
partibus utriusque personaliter coram iudicio tribunalis nostri regni
comparentibus eumque terminum attentatibus ac instigator contra
citatos proponebat ex vi termini tacti illosque in poenis legis,
videlicet morte et privatione voluptatum paradisi aliisque ex
arbitrio nostro irrogandis condemnari petebat. Citatus vero videlicet
praefatus Adam, suo consortisque suae nomine agens, forum, eo quod
non sit persona nobilis sed plebeia, declinaret, ac proinde se
remitti ad competens affectaret. Ex adverso vero instigator noster
citatos habere forum coram judicio nostro, eo quod ex usu fructuum
paradisi nostri, bonorum vero iurisdictioni judicii seu officii
alterius exotici conveniat, latius in orbe a nobis condito coram suis
ordinariis judicibus ex fundis respondere debeant, coram judicio
nostro deducere. Per nos itaque cum consiliariis nostris videlicet
Michaele archangelo et Raphaele, nec non numeroso angelorum exercitu
lateri nostro adstantibus, audita diligenterque perpensa partium
ambarum controversia citatis hic coram judicio tribunalis nostri et
non alibi ex rationibus per instigatorem nostrum allegatis et
inductis forum habere declaramus injungimusque, quatenus ulterius in
causa procedant. In procedendo itaque exceptionem contra terminum eo,
quod citatione literali ad iudicium nostrum citati non essent, cum
non fuerint personae de fuga suspectae, quae nisi ex termino tacto et
praescripto iuris respondere teneantur debitoque et legitimo iuris
gradu sese justificare velle submittant, opponebant. Instigator vero
noster replicando citatos habere coram judicio nostro terminum, eo
quod citatus occultare sese inter arbores et obscura paradisi loca
coeperat nec ad vocem nostram: Adam ubi es? compareret ac proinde
de fuga suspectus esset; tales vero non solummodo termino tacto,
verum ubicumque ipsorum haberi potest copia per familiam ad judicium
de praescripto iuris communis atrahi soleant, deducebat, exindeque
hanc citatis minime suffragari posse rationem declarabat. Nos cum
consiliariis nostris suprascriptis audita partium controversia
terminum coram judicio nostro citatos habere decernimus, ad
propositionem instigatoris respondere mandamus. Cum itaque
respondendo citati superiores exceptiones minime pro se militare
adverterent, instigatoremque eo magis triumphare viderent,
incompetentiam actoris videlicet instigatoris, eo quod ipse per se
non cum delatore agat, regula vero iuris trita et decantata est:
instigator sine delatore est muta persona, obiciebant seque
liberos uti ab incompetenti actore (cum de vita spoliationeque
bonorum agatur) pronunciari affectabant; instigatorem vero nostrum
ipsum per se sine delatore causam promovere non posse; cum facinoris
suprascripti nullus occultatus? testis protunc in paradiso
extitisset, in quem non nisi duo citati immissi erant, nec
latior a nobis etiam hominum propago creata extiterit, ex quo delator
experiri instigatorique nostro adhaerere possit allegantem ac ad
ulteriorem causae processum cogi affectantem. Nos cum iisdem
consiliariis nostris perpensa, ut par est, partium controversia,
eoque in consideratione habito, quod facinus nupernum majestati
nostrae pateret, nos ex plenitudine majestatis nostrae causam hanc
instigatori nostro promovere et ad poenas legis velle arbitrio nostro
irrogandas injungeremus. Ideo citatis directe respondere declaramus.
Cum itaque directe respondendo citati incompetentiam actionis contra
se ex eo, quod non ipse Adam author, verum Eva consors ex persuasibus
serpentis invidiosi uti sathanae instrumento ad perpetrandum facinus
praedictum descenderet, obiciebat. Ac proinde incompetenter
instigatorem contra se agere allegebat ad inquisitionemque eo nomine
provocabat. Instigator vero competentiam actionis ex eo, quod citato
administratio paradisi uti viro, et primo quidem creato legesque
nostrae inhibitoriae anteriori discipulo non vero fragilis sexus
creaturae posterius in genere nostro creatae, nec legis nostrae (cum
mulier de praescripto iuris iura scire nequeat) ita poenitus gerere
arborisque inviolata integritas ad curam una cum muliere ipsi
competiisset, nec inquisitionem eo in passu opus esse, cum de eodem
facinore sat evidenter majestas nostra informata sit, firmiter
deduceret. Nos itaque cum consiliariis nostris auditis diligenter
partium controversiis, illisque probe et accurate examinatis et
perpensis, imprimis suprascriptos citatos convulsores legis
nostrae pronunciamus poenisque in eosdem descriptis obnoxios,
videlicet ut morte moriantur, declaramus. Quod vero ad
ulteriorem paradisi incolatum, decernimus, quatenus in instanti sine
quibusvis defensis, tergiversationibus, difugiis, dilationibus ad
poenitentiam majestati nostrae enormiter laesae, lachrymosis
imprecationibus ex delicato paradisi nostri palatio, in orbem
conditum, qui erit lachrymarum vallis, migrent illiusque
voluptatibus perpetuo, una cum successoribus priventur, et acceptis
ad sulcandam terram instrumentis in sudore vultis sui pane
suo elaborato vescantur. Quando quidem sciendi boni et mali
gratia, malum de arbore interdicta nomine nostro involuta Eva sine
scitu et voluntate mariti sui decerpsit serpentisque potius fallacis
pernicioso svasui, non vero ipsius Adami super quam a nobis concessa
erat potestas, aquievit, ideo decernimus, ut ab hinc una cum
successoribus ejusdem sexus hoc malum prolem et sobolem suam
parientibus doloris ansam praebeat. Ut vero voluptates paradisi in
alium mutentur statum, constituimus et in vim commissariae legis
decernimus, ut casus fortuiti, qui et quales excogitari poterint,
quorum uberior quam monumentorum extabit numerus, nimirum morborum
pestiferorum, bellorum intestinorum, tribulationum quotidianarum et
aliarum his similium super illos successoresque tam ex lumbis ipsorum
descendentes, quam ex quocunque consanguinitatis et affinitatis gradu
oriundos ad extremum iudicii nostri diem redundant, ipsis obnoxii
erunt. Serpentis vero fallacis ne impunitum sub mellitis verbis
latens virus dolus maneat, mandamus, ut mutata corporis prioris
substantia, repat per humum absconditaque viscera inhabitet
praesentis vigore decreti. Pro cuius executione remittimus partes
praefatas, nobis in eo plenariam reservando potestatem, ad orbem
conditum, in quo praemissa tam in personis citatorum, quam et eorum
successorum demandabuntur. Datum in paradiso nostro, anno ab orbe
condito primo regnorum nostrorum ante saecula aeterno. In cuius rei
fidem sigillum regni nostri et montis Calvariae est appressum.
Relatio dilectissimi
nostri sancti Ioannis Baptistae et Evangelistae, praecursoris nostri,
regnorum nostrum maioris cancellarii, supremi administratoris et
possessoris paradisi caelestis.
Lecta sunt haec per
infinita saecula et legentur.
(Transkrypcja za: Przemysław
Dąbkowski, Miscelanea archiwalne 1431-1816, Lwów 1930, s. 56 [172])
Wyrok trybunału
niebieskiego, wydany na pierwszych rodziców, Adama i Ewę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz