1786 Wleklinskiey sepultura

6 Januarii [1786] obiit spectabilis Catharina primo thoro Drozdzynska, secundo vero Wleklinska, spectabilis Adalberti Wleklinski proconsulis consors, annorum circiter sexaginta quinque, munitas sacramentis et ultima benedictione pro indulgentiis. Fuit in confraternitatibus: Sacratissimi Scapularis, Rosarii, sanctae Barbarae etc.	6 stycznia [1786] zmarła zacnie sławetna Katarzyna z pierwszego małżeństwa Drożdżyńska, z drugiego zaś Wleklińska, żona zacnie sławetnego Wojciecha Wleklińskiego burmistrza, lat około 65, opatrzona sakramentami i ostatnim błogosławieństwem dla uzyskania odpustów. Była w bractwach: Szkaplerza Świętego, Różańca, świętej Barbary i innych.
Devotissime finita vita temporali ad aeternam transiit, sepissime repetitis nominibus sanctissimis JESUS et Maria ac data benedictione exemplari suae derelictae proli nepotibusque singulis et in hoc a DEO Ter Optimo Maximo singulariter beatificata, quod duos filios genuerit religiosos, unum serafici ordinis sancti Francisci PP. Conventualium Bonaventuram, alterum Dionisium Scholarum Piarum praesbyteros, cum commendatione animae suae expiravit.	Wielce pobożnie swój żywot doczesny zamknąwszy, przeszła do życia wiecznego, bardzo często wymawiając najświętsze imiona Jezus i Maryja oraz błogosławiąc swe wzorowe dzieci i wnuki, sama tym przez Boga trzykroć najlepszego i największego szczególnie ubłogosławiona, że zrodziła dwóch synów zakonników, jednego Bonawenturę – księdza w serafickim zakonie franciszkanów konwentualnych, drugiego Dionizego – księdza u pijarów, podczas polecenia duszy1 oddała ducha.
Sepulta est /: honorificentissime a viro suo amabili, convocatis patribus Bernardinis conventus Cobylinensis uti syndico ejusdem et tertii ordinis existente :/ in fornice ecclesiae parochialis Crobensis.	Pochowana została /: z wielką solennością przez swego ukochanego męża, który zwołał ojców bernardynów z konwentu kobylińskiego jako ich syndyk i tercjarz :/ w krypcie kościoła parafialnego w Krobi.

Or.: Parafia Krobia, Liber metrices mortuorum, 1743-1787, AAP sygn. PM 140/04, s. 318.

¹ Polecenie duszy (łac. commendatio animae) – zbiór łacińskich modlitw przy konającym, rozpoczynający się litanią za konających. Prowadzący podówczas krobską księgę zmarłych zwraca niekiedy uwagę na poszczególne części tego obrzędu.