1558 Czieleczsczi cu Bartho Slawinski

Czieleczsczi cum Bartholomeo Slawinski

In causa iudiciaria inter nobiles Adamum et Nicolaum Czieleczskie fratres germanos indivisos sortis villae Lewkowo heredes actores ex una et Bartholomeum Slawinski pro eius interesse cittatum ad tollendam et levandam summam peccuniariam ipsi in sorte bonorum villae Lewkowo servientem et ad reponenda per ipsum iura et privilegia vigore quorum bona preffata possidet prout cittatio cum copia latius de premissis canit, coram judicio presenti ex cittatione literali vertente et mota.

Judicium presens terrestre Calissiense ex controversia parcium coram judicio verbo facta iudicialiter decrevit. Quia nobilis Bartholomeus Slawinski cittatus super primos et proximos terminos particulares Calissienses proxime Calissiae celebrandos solus propria persona circa crucem loco et tempore solitis iurare et sex testibus nobilibus in honore bene conservatis docere tali rotha debet:

„Sic me Deus adiuvet et sancta crux. Quia bona sortis villae Lewkowo, pro quorum recepcione ad presens ex parte Adami et Nicolai Czieleczskich cittatus sum, ego teneo et antecessores mei tenebant non tanquam recepticia sed tanquam perpetua per omnes prescripciones terrestres.”

Similiter et testes iurabunt et id ita esse suis corporalibus iuramentis firmabunt. Et dum iuraverit et testibus docuerit extunc judicium ulterius id quod de iure veniet decernet. Et habent ac habebunt partes preffatae in futuris terminis particularibus Calissiensibus Calissiae proxime celebrandis terminum ad prestandum per ipsum Bartholomeum Slawinski iuramentum et testibus documentum et per actores illud attentandum ac ad omnia quae iuris erunt agendum.

Super quo cittatus adiudicatum iudicio solvit.

Or.: Kalisz Z. 30, inskrypcje-relacje-dekrety/indukta, 1558, k. 120.

NN. Adam i Mikołaj Cieleccy bracia rodzeni niedzielni, dziedzice działu wsi Lewkowo, powodowie, p-ko N. Bartłomiejowi Sławińskiemu, pozwanemu, w/s odbioru sumy jemu z działu dóbr wsi Lewkowo należnej oraz o przedłożenie praw, mocą których dobra te trzyma.

Sąd nakazuje Sławińskiemu i przybranym przez niego sześciu świadkom szlachcicom przysiąc, iż dobra te on, jako i jego poprzednicy, trzymali nie jako podlegające zwrotowi (bona recepticia), lecz jako wieczyste.